مقالات

باندینگ چسبی

باندیگ یا اتصال چسبی چیست؟

باندینگ چسبی یک تکنیک پیوند لایه ای را با اعمال یک لایه میانی برای اتصال زیرلایه‌های انواع مختلف مواد توصیف می‌کند. این فرآیند به هم پیوستن دو سطح است که معمولاً با ایجاد یک پیوند صاف است. آن اتصالات ایجاد شده می توانند محلول یا نامحلول باشند. چسب های استاربلو موجود در بازار می تواند آلی یا معدنی باشد و بر روی یک یا هر دو سطح بستر رسوب می کند. این ممکن است شامل استفاده از چسب، اپوکسی یا یکی از طیف وسیعی از عوامل پلاستیکی باشد که از طریق تبخیر یک حلال یا از طریق پخت از طریق گرما، زمان یا فشار به یکدیگر متصل می‌شوند.

یکی از مزایای اصلی باندینگ چسبی این است که امکان توزیع یکنواخت بارهای تنش را فراهم می کند و در نتیجه تنش روی اتصال را کاهش می دهد. یکی دیگر از مزایای اتصال چسب، تطبیق پذیری آن است که امکان اتصال طیف گسترده ای از اقلام و همچنین خودکارسازی آسان را فراهم می کند. با این حال، تعدادی محدودیت برای استفاده از چسب وجود دارد. اولاً، وقتی در معرض گرمای زیاد یا هوا قرار می گیرند، مستعد شکست هستند. چسب ها همچنین می توانند زمان ببرد تا کاملاً ثابت شوند و استحکام کامل به دست آورند. چسب ها همچنین در مقایسه با سایر تکنیک های اتصال دائمی کمتر می توانند مشکلات مربوط به جداسازی قطعات را ایجاد کنند.

باندیگ یا اتصال چسبی چیست؟

این روش دمای اتصال را از 1000 درجه سانتیگراد به دمای اتاق ممکن می کند. مهمترین پارامترهای فرآیند برای دستیابی به استحکام باند بالا عبارتند از:

  • مواد چسبنده
  • ضخامت پوشش
  • دمای پیوند
  • زمان پردازش
  • فشار محفظه
  • فشار ابزار

چسب در بسیاری از صنایع از جمله خودروسازی، هوافضا، ساختمان و چوب و غیره استفاده می شود. این مزیت دمای پیوند نسبتاً پایین و همچنین عدم وجود ولتاژ و جریان الکتریکی را دارد. از جمله کاربردهای کامپوزیت که معمولاً با استفاده از چسب به هم چسبانده می شوند می توان به فایبرگلاس و الیاف اپوکسی مانند بور-اپوکسی و کربن-اپوکسی اشاره کرد. بر اساس این واقعیت که ویفرها در تماس مستقیم نیستند، این روش استفاده از بسترهای مختلف مانند سیلیکون، شیشه، فلزات و سایر مواد نیمه هادی را امکان پذیر می کند. یک اشکال این است که ساختارهای کوچک در طول الگوبرداری گسترده تر می شوند که مانع تولید یک لایه میانی دقیق با کنترل ابعاد دقیق می شود. با توجه به تطبیق پذیری این فرآیند برای طیف وسیعی از انواع مواد، تنها محدودیت های واقعی در استفاده به وجود می آید. مانند برنامه های کاربردی در فضای باز که نیاز به مقاومت در برابر هوا دارند. علاوه بر این، احتمال خوردگی ناشی از محصولات خارج شده از گاز، ناپایداری حرارتی و نفوذ رطوبت، قابلیت اطمینان فرآیند اتصال را محدود می کند. یکی دیگر از معایب، عدم امکان محصور شدن هرمتیکال به دلیل نفوذپذیری بیشتر مولکول های گاز و آب در هنگام استفاده از چسب های آلی است. با این حال، باندهای چسب بارهای لایه برداری بالای 120 درجه سانتیگراد را تحمل نمی کنند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *